Mijn cursussen zijn gestopt voor dit seizoen.
Voor mij is het nu tijd om even tot bezinning te komen. Hoe het nu verder gaat.
Voorlopig stop ik helemaal met al mijn lessen en workshops.
Ik ga iets nieuws beginnen! Watt precies dat hoor je nog.
Op dit moment zit ik in een overgangsfase.
Er veranderd veel, van veel dingen moet ik afscheid nemen.
Maar er komt ook weer veel moois voor in de plaats.
Lesgeven en workshops vond ik heel erg leuk om te doen.
Ik heb veel leuke lieve mensen leren kennen en veel trouwe cursisten gehad. Bedankt allemaal dat jullie van mij iets wilden leren.
Wellicht ga ik het in de toekomst weer op pakken.
Nu even tot ziens.
Tag archieven: klei
Start nieuwe cursussen najaar 2023
De nieuwe lessen voor 2023 zijn gepland. Ook ik heb mijn prijzen wat moeten aanpassen. De huur is gestegen en zoals jullie weten is alles duurder.
Op dit moment heb op de site wat prijzen betreft nog niet allemaal kunnen aanpassen. Er wordt aan gewerkt.
De tijden blijven gelijk aan vorig jaar, dus op maandagmiddag beeldhouwen in hout en boetseren en beeldhouwen op dinsdagavond.
De boetseer groep is al redelijk gevuld er kunnen nog een aantal mensen bij.
De houtgroep is nog steeds klein, hier kun je je zeker nog voor aan melden.
Ik verheug me alweer op een nieuw seizoen, maar eerst nog even vakantie.
De smeed- en las lessen lopen ook in de zomer door, omdat die individueel zijn en op afspraak.
Een nestkast in de vorm van een hoofd.
Wim heeft een plan, hij wil een nestkast voor vogels in de vorm van een hoofd maken.
Daarvoor moet hij eerst een holle vorm boetseren, om er daarna een hoofd van te maken.
De mond, neus en oren worden er op gezet. Het mag een beetje een vreemde kerel worden. Om de nestkast schoon te kunnen maken krijgt hij een petje op, dat kan er af en zo kun je in de nestkast kijken.
Het boetseren van ogen is altijd moeilijk, Wim heeft het goed aangepakt.
Er zit een gaatje in de pupil.
Aan de achterkant is het hoofd zo gemaakt dat het stevig tegen een stam van een boom gehangen kan worden. De oren dienen al ophang punten.
Na het bakken is het hoofd geglazuurd, zodat het beter tegen weersinvloeden beschermd is.
En er moet een aanvliegopening in komen, de grote bepaald welke vogel in het hoofd mag wonen.
Bij het maken van een karakterkop, mag je lekker overdrijven en kun je je uitleven op de vormen van de neus, mond en gezicht.
Dat maakt het leuk om te doen.
Start nieuwe lessen 2022
Half september beginnen de lessen beeldhouwen en boetseren en beeldhouwen in hout weer. Dit zijn jaar cursussen van 30 lessen.
Je kunt dan optimaal profiteren van het aantal lessen en hebt veel tijd om aan een werkstuk te werken.
Instromen kan.
Daarnaast is het mogelijk blokken van 5 of 10 lessen te volgen.
Voor informatie en lestijden kun je op deze site kijken.
Mocht het niet duidelijk zijn dan kun je altijd bellen 0614750754 of een email sturen naar info@habekotte.com
Met plakjes klei een toren bouwen.
Er zijn verschillende manieren om met klei een beeld te bouwen.
Je kunt gewoon kneden en knijpen.
Je kunt stukjes klei aan elkaar kenden.
Je kunt worstjes klei op elkaar leggen en vast boetseren.
Je kunt ook met platen klei werken en die aan elkaar zetten.
In dit blog bericht bespreek ik iets anders; het opbouwen van een vorm met plakjes klei.
Hierboven zie je de plakjes en stukje klei, die Maria heeft gesneden uit een plaat. Als je eerst een voorraad maakt, kun je daarna beginnen met bouwen.
Je rolt een plak klei uit tussen twee latjes van een zelfde dikte. Dat uitrollen doe je met een deegroller of een ronde stok.
Je hebt ook een bakje klei slib nodig, om de plakjes aan elkaar te zetten.
Klei slib maak je, door in een bakje klei met water te verroeren tot een papje.
De plakjes smeer je in met slib aan de kanten waar ze op elkaar
geplaatst worden.
Door de slib krijg je een verbinding tussen de stukjes.
Deze techniek is vooral geschikt voor architectonische vormen, zoals torens en gebouwen.
Het Kubisme heeft ons geleerd, dat je er ook figuren en gezichten mee kunt maken.
Kijk hier maar een naar wat voorbeelden.
Het bouwwerk moet stevig en stabiel zijn. Dat is soms best lastig, omdat de verbinding tussen de stukjes niet meteen heel stijf is.
Je moet eigenlijk telkens even wachten, tot je met de volgende laag kunt beginnen.
Tip: werk aan meer objecten te gelijk.
Je ziet dat dit een heel ander resultaat geeft dan uit de hand boetseren.
Op de foto zie je ook de platen klei, een ronde stok en een meetlat om langs af te snijden en een bakje met kleislib.
Je kunt zo precies werken als je wilt, op de millimeter nauwkeurig, of met losser.
Portret boetseren.
Over het boetseren van een kop heb ik al vaker geschreven.
Het blijft fascinerend, hoe je het karakter van een persoon kunt vangen in klei.
Het mooie van een kop maken, is dat je uitdrukking en emoties kunt vast leggen. Ook is het fijn, omdat het heel concreet is.
Een hooft heeft oren, neus, mond, ogen, haren enz.
Het doel is eigenlijk heel duidelijk.
Maar dan begint het pas.
Hoe ziet de neus eruit, waar zit die? Hoe krijg ik een sprekende mond.
Waar zitten de oren en wat zijn dat ingewikkelde dingen!
Voor een beginnend boetseerder is het vaak een moeilijke zoek tocht, met veel obstakels en hindernissen.
Het is zoeken naar de verhoudingen en de juiste vormen.
Vaak is het zo moeilijk, dat je als cursist denk, nu heb ik een mooie neus, daar blijf ik af. Terwijl hij eigenlijk nog niet helemaal op de goed plek zit.
Juist bij een portret moet je al zoekend werken en vooral niet te klein denken.
Meestal wordt er te pietepeuterig en te bang gewerkt.
Je bent blij met wat je hebt en durft niet opnieuw een neus te maken.
Toch is het beter om spontaner te werken.
Om meer los te komen van je maniertje, kun je jezelf beperkingen op leggen. B.v. je mag alleen met één bepaald soort gereedschap werken.
Of je mag niet vergen en strijken. Zo dwing je jezelf om op een andere manier te werken. Door de beperking moet je andere oplossingen verzinnen.
Je kunt ook naar andere kunstenaars kijken die portretten hebben gemaakt. Zo zie je dat het niet altijd nodig is om perfect anatomisch juist te werken. Het gaat om hoe het portret overkomt, wat drukt het uit.
Wat is het karakter van de persoon.
Een kunstenares die een hele mooie website heeft met veel inspirerende video’s en films is: Mooniq Priem.
Het is een genot om haar te zien werken.
Voor jezelf kan het ook goed zijn een aantal korte schetsen te maken, om niet te lang vast te blijven zitten aan je kop. Zodat je niet in de valkuil trapt van verder prutsen.
Als je b.v. aan 3 koppen tegelijk werkt, kun je telkens weer wat afstand nemen en met frisse blik kijken.
Wat gaat de tijd toch snel.
Tot mijn schrik zie ik, dat er sinds de start van de cursussen in september geen nieuw bericht is geplaatst.
Het was een drukke en bijzonder herfst en toen kwam er ook toch weer een “Lock down” . De lessen moest ik weer stil leggen, terwijl iedereen net weer lekker bezig was. Sinds vorig voorjaar kon ik niet veel lessen geven.
Om te laten zien, dat we toch druk bezig zijn geweest met z’n allen hier een korte update.
De titel foto is van Maria, die een prachtige kop van een Geisha heeft geboetseerd. Op de foto zie je de binnenkant van de kop. De streepjes op de rand zijn voor het kleipapje om hem straks weer in elkaar te zetten.
Palmyre heeft haar spelend kind afgemaakt, die staat te wachten tot hij eindelijk gebakken kan worden.
Nieuwe uitdagingen en nieuwe doelen hebben de cursisten zich zelf gesteld. Zo is Wim met een mannen torso begonnen en Marieke heeft hout verruild voor klei en gaat de strijd aan met youtube en intstagram voorbeelden.
Yvonne heeft het zichzelf moeilijk gemaakt, ze wil deze stam van binnen uithollen door de kleine gaten die al in het hout aanwezig waren.
De komende tijd hoop ik weer meer berichten over de voortgang van al deze en nog ander werk van de cursisten te kunnen plaatsen.
Een heel bijzonder project.
Een project van Wim.
Hij wil “de fles van Klein” begrijpen en daarom gaat hij er één maken.
Het hele proces heeft meer dan een jaar geduurd.
Ook omdat er lessen uit gevallen zijn door corona.
Het proces van dit beeld laat zien, dat je veel geduld en doorzettingsvermogen nodig hebt om een bijzonder mooi resultaat te krijgen.
Je ziet hier boven het begin van het werkstuk.
“De fles van Klein” is een wiskundig begrip, met veel toepassingen.
Wim is wiskundige en wil het principe van de fles met een oneindig oppervlak begrijpen.
“De fles van Klein” is wel vaker gemaakt, soms van glas, dan kun je de binnenkant ook zien.
Hierboven zie je ook wat er binnen in de fles van Wim zit, later als de vorm gesloten wordt, zie je het niet terug.
De vorm wordt, zoals je ziet hol opgebouwd.
Als het de vorm van de fles klaar is met één opening, maar een oneindig oppervlak, wil Wim er een beeld van maken.
Hij begint met poten en laat het langzaam groeien tot een soort draak.
Het beeld krijgt ogen, een tong en oren.
Alles wordt heel zorgvuldig aan de grondvorm vast geboetseerd.
De poten zorgen er meteen voor dat de fles niet hoeft te liggen, maar kan staan.
Hoe zorg ik ervoor dat een beeld goed blijft staan is een belangrijk beeldhouw probleem. Wim lost het goed op.
Stapje voor stapje veranderd de fles in een levend wezen.
Het wordt een vreemd wezen met een huid met schubben en stekels.
Wim kan zich helemaal uit leven in het variërend in oppervlakte structuren en kleine vormen, als vinnen, haren lelletjes enz.
Ik en de mede cursisten volgen zijn project en fantasie met aandacht en verbazing.
Uit eindelijk is het beeld klaar en wordt gebakken.
Altijd een heel spannende stap, vooral met veel kleine kwetsbare uitsteeksels.
Gelukkig gaat het allemaal goed.
De volgende stap is het beeld kleuren en transparant glazuren en nog eens bakken.
Het resultaat mag er zijn, kijk maar.
Het beeld van alle kanten.
Werken met transparant glazuur.
Ik heb al vaker over het kleuren van klei geschreven op de weblog.
In dit stuk je gaat het speciaal over transparant glazuur.
Omdat we in de lessen de klei meestal kleuren met engobe, moet er daarna nog transparant glazuur overheen.
Jordi is hier bezig met zijn werkstukken kleuren.
De slang zit al in de engobe en transparant glazuur. Met de blaadjes is hij net begonnen.
Je zet eerst een kleur op de gebakken klei, in dit geval, daarna doe je er transparant glazuur overheen.
Dan krijg je een intensere kleur en is de klei beter beschermd tegen invloeden van buiten af.
De engobe kun je er soms nog makkelijk afwrijven, ook als het gebakken is. Door het glazuur versmelt het meer met de klei.
Transparant glazuur glimt een beetje.
Je hebt mat en glanzend.
Je koop t het bij een beeldhouw benodighedenzaak zoals Diks Artistsuplier.
Hier zie je de werkstukken van Jordi nog eens. Nu zijn ze wit, de transparant glazuur zit er overheen.
In de lessen werken we met kwasten, een spuitcabine is er niet.
Hieronder zie je het glimmend en gladde effect op een werkstuk van Herman.
Hier vind je meer over het kleuren van klei.
Hoe geef ik klei een kleur?
Een abstracte vorm boetseren.
Vaak wordt er gedacht dat abstract werken makkelijker is, dan een figuratief beeld maken.
Eigenlijk is het allebei even moeilijk.
Om abstract te kunnen werken heb je veel fantasie nodig en je moet niet te bang zijn.
Dit beeld is gemaakt door Agnes, ze zegt weliswaar altijd “ik doe maar wat”,
Daarin zit meteen de kern, je moet jezelf de vrijheid geven maar zo iets te doen.
Dit zomaar iets doen stimuleer ik graag als docent.
Tot op een bepaald punt, want opeens is het toch een beeld en moet het aan bepaalde eisen voldoen om een aangenaam en interessant object te worden.
Een abstract beeld moet net als ieder beeld ruimtelijk zijn en als het kan van geen kant het zelfde.
Het mag eigenlijk geen voor en achterkant hebben.
En je mag het beeld niet in één oogopslag snappen.
Bij dit beeld van Agnes is dat goed gelukt.
Je kunt het mooi zien op de foto’s.
Wat ook heel belangrijk is, is de spanning op de vorm.
Dat is iets waar ik vaak op moet wijzen. Het mag geen slappe boel lijken. het ding moet fier overeind staan.
Dat is een van de moeilijkste dingen bij het werken met klei.
Klei is slap en wil graag inzakken. toch moet je proberen om het goed en sterk overeind te houden.
Vooral het afwerken, als de klei al harder is is dan heel belangrijk en een nauwkeurig en tijdrovend werk.
Op dit laatste traject geef ik haar vaak nog wat aanwijzingen.
Door het beeld op te ruwen als het leerhard is verdoezelt Agnes kleine oneffenheden.
Je ziet dat het beeld veel beweging heeft.
Ander werk van Agnes zie je hier in dit blog wat ik eerder schreef.