Wim heeft een plan, hij wil een nestkast voor vogels in de vorm van een hoofd maken. Daarvoor moet hij eerst een holle vorm boetseren, om er daarna een hoofd van te maken. De mond, neus en oren worden er op gezet. Het mag een beetje een vreemde kerel worden. Om de nestkast schoon te kunnen maken krijgt hij een petje op, dat kan er af en zo kun je in de nestkast kijken.
Het boetseren van ogen is altijd moeilijk, Wim heeft het goed aangepakt. Er zit een gaatje in de pupil. Aan de achterkant is het hoofd zo gemaakt dat het stevig tegen een stam van een boom gehangen kan worden. De oren dienen al ophang punten. Na het bakken is het hoofd geglazuurd, zodat het beter tegen weersinvloeden beschermd is. En er moet een aanvliegopening in komen, de grote bepaald welke vogel in het hoofd mag wonen.
Bij het maken van een karakterkop, mag je lekker overdrijven en kun je je uitleven op de vormen van de neus, mond en gezicht. Dat maakt het leuk om te doen.
Half september begin ik weer met mijn lessen. Alle cursussen gaan weer van start en ik hoop, dat ik ze ongestoord kunnen afmaken. De cursus beeldhouwen in hout begint weer op 13 september van 14.00-16.00 op maandag middag in mijn werkplaats.
Beeldhouwen en boetseren kun je in de avonduren van 19.30-22.00. De lessen geef ik in het Tolhuis 4444. In deze lessen kun je alle ruimtelijke technieken leren.
Van af zondag 12 september kun je ook weer smeed en las cursussen boeken.
De basis cursus voor 3D printen plan ik later in de herfst als er genoeg deelnemers zijn.
Voor beginnende cursisten heb ik een serie opdrachten. De opdrachten zijn handvaten om technieken en beeldende vormen te zoeken. Ze dienen om je fantasie op een spoor te zetten. Of te onderzoeken wat je wel en niet wilt maken en leuk vindt. Alles moet je leren, ook boetseren. De opdracht in dit geval, was een passage/ persoon uit een boek, film of computerspel, als inspiratie bron te nemen. Plamyre houd erg van de gedichten en gedachten spinsels van Leo Vroman. Haar inspiratie is onderstaand gedicht.
Het idee was in eerste instantie een hoofd te maken waaruit warrige delen staken. Palmyre begint met het boetseren van het hoofd van Leo Vroman.
Uiteindelijk vind ze het boetseren van het hoofd zo interessant en boeiend, dat ze besluit het hierbij te laten. Een goed lijkend portret vind ze belangrijk, dat is haar nieuwe uitdaging. Zo zie je dat een opdracht een heel anders kan op kan gaan, dan je eerst van plan bent. Dat is goed, je moet ontdekken, spelen en kiezen. Het is een hele kunst om van foto’s een portret van iemand te maken. toch is het Plamyre goed gelukt.
In deze dia serie zie je goed, de ruimtelijkheid van een portret. Het achterhoofd is net zo belangrijk, als het gezicht. Samen zijn ze een grote vorm, die maakt, dat het een herkenbaar en menselijk portret wordt. Van alle kanten moet het een geloofwaardig persoon zijn. Dat is één van de dingen, die ik je kan leren. Let ook op het afsnijden van de schouders. In dit geval is het lichaam als sokkel voor het hoofd gebruikt. Hoe je dat doet, heeft veel invloed op de vorm en het portret. Over elk detail moet je nadenken en keuzes maken.
Tijdens de 15e Kunstroute Beuningen is de werkplaats ook open. Naast mijn kunst en toepaste werk kun je ook informatie krijgen over de lessen en workshops. Je kunt komen kennis maken en vragen stellen. 19 en 20 september ben je welkom in mijn werkplaats van 12.00-17.00 Ik houd me aan de corona maatregelen, er mogen maar 6 mensen tegelijk binnen en deze keer is het alleen beneden. Je kunt er voor in en achter weer uit. Toch hoop ik op goede en interessante gesprekken en ontmoetingen.
In het voorjaar heb ik mijn lessen moeten afbreken i.v.m. het Coronavirus. In het najaar hoop ik de draad weer op te kunnen pakken. De individuele workshops kunnen zo wie zo door gaan. De lessen starten weer op 14 en 15 september 2020. Je kunt je aanmelden, door even een email te sturen, je ontvangt dan een aanmeldingsformulier. Tijdens de lessen worden de regel die gelden om besmettingen te voor komen opgevolgd. Het kan zijn, dat er minder plaats is in de lessen, omdat we 1,5 m uit elkaar moeten werken. Toch hoop ik op een mooi begin van het cursus jaar.
Het project bushalte. een bus halte met een muur en daarvoor wachtende mensen, dat was het plan van Wim. Het is een heel project geworden waar hij bijna een jaar over gedaan heeft. Hij is heel nauwkeurig te werk gegaan. De jonge man die zo druk is met zijn telefoon dat hij vergeten is zich aan te kleden. De jonge dame die eigenlijk wel graag wil weten wat er nauw zo interessant is op dat scherm. en het echtpaar dat stoïcijns alles om zich heen negeert. Alle drie scenes heeft hij apart gemaakt.
Wim is begonnen met destaande jonge man. Een staand figuur maken is met klei niet makkelijk, want klei is te slap om een lichaam te kunnen dragen. Wij hebben een skelet, wat ons overeind houdt. De enkels zijn te dun om het gewicht van het lichaam te dragen. Wim heeft dat opgelost, door hem tegen een muur te plaatsen. Om een figuur anatomisch goed te krijgen vraagt veel kijk en probeer werk. Wanneer je geen model hebt, kun je bij jezelf voelen en kijken hoe het zit. Daarnaast komen er technische problemen bij, zoals hierboven. Verder moet je er ook rekening mee houden dat klei krimpt, zo’n 10 % in het totaal. Dunnen delen drogen en krimpen sneller dan dikke, daardoor kan het voetje van de muur af krimpen, of het been scheuren, het muurtje kromtrekken enz. Allemaal dingen waar je rekening mee moet houden. Als je, zoals Wim nog een figuur ernaast wilt maken, dan moet je om de hoogte van de muur het zelfde te krijgen en de bakstenen doorlopend: de maten opmeten als de klei nog vochtig is! Anders krijg je maat verschillen. Ik heb Wim hier pas later op gewezen, vandaar dat er wel hoogte verschillen zijn.
Mooie dame van witte klei
Daarna heeft Wim deze mooie jonge dame gemaakt. Ze zit op en bankje, de rok plooit mooi over haar benen, ze heeft elegante schoenen aan. Het gezicht is fijntjes. Op deze schaal zijn details moeilijke en je hebt het juiste gereedschap nodig. Dat moet je zoeken door uit te proberen.
Een gezicht op deze schaal is erg lastig vooral, als je nog niet heel veel ervaring hebt in gezichten maken. Wim heeft gewerkt met grove chamotte klei en dan zit er al snel een steentje in de weg. Ook hier zijn er technische problemen van het werken met klei. De zelfde al hierboven beschreven. Het bankje was lastig, het wil doorzakken. Hij heeft er een paar stokjes onder gestoken. Het is Wim gelukt om de dame elegante en levendige houding te geven.
Als sluit stuk moest er een corpulent echtpaar komen. Een dame en een heer, stevig gearmd in hun nette kleren. Wim heeft veel aandacht besteed aan de houding en kledingstukken. De zomer vakantie heeft hij gebruikt om ze af te maken. Het is gelukt om ze een stevig postuur mee te geven. Je kunt aan dit project goed zien, dat je met creativiteit veel uit kunt drukken. Het vraagt geduld en zorgvuldigheid, concentratie en niet opgeven. Als het de derde keer niet lukt lukt het de vierde keer wel.
Gelukkig is alles goed uit de oven gekomen en staan ze nu alle drie te pronken in zijn huis.
De klei die je gebruikt om te boetseren koop je in pakken van 10 kilo, bij een speciale winkel voor beeldhouw benodigdheden. Dit kan b.v. bij Dirksartissupliers in Druten. De kleuren die de boetseer klei heeft zijn beperkt. Er is wit bakkende klei, zo noem je dat, omdat de klei pas zijn definitieve kleur krijgt na het bakken. Je hebt ook zwart bakkend en rood bakkende. De rode kleur kan variëren van oranje tot donkerrood. De zwart bakkende van bruin tot zwart. Ik kan me voor stellen, dat je graag meer kleuren zou willen gebruiken. Daarvoor zijn verschillende manieren. Je kunt het galzuren. Je kunt het insmeren met verf, olie, vet, vetkrijt, goudverf, grafiet enz. Je kunt het ook kleuren met engobe. Engobe is kleislib, je brengt het met een kwast aan als je werkstuk klaar is. Dat kan op natte klei, maar ook als je werkstuk al droog is.
Yvonne heeft een zwaluw gemaakt, hier kleurt ze hem met zwarte engobe.
De engobe moet je niet te dik opbrengen anders bladert het af. Daarna moet het werkstuk gebakken worden. Omdat alleen engobe niet goed blijft zitten, zetten we er een laagje transparant galzuur overheen, dan hecht het beter aan de klei en kan het tegen een stootje.
Dit is een beeld van Herman, hij kleurt al zijn beelden met engobe.
Hier zie je een werkstuk van Herman, met zwarte engobe en transparante glazuur. Door de glazuur word de kleur sprekender. Met engobe kleuren is makkelijker dan glazuren, omdat je veel kant en klaren kleuren hebt, die makkelijk zijn aan te brengen. En je maar één soort glazuur nl. transparant nodig hebt. Ik ben benieuwd wat jou favoriete manier van klei kleuren is.
Ruimtelijk werken, beeldhouwen in hout, smeden, boetseren, creatieve cursussen