Tag archieven: creative cursussen

Hoe boetseer ik een poes.

Dicky gaat een poes boetseren met fijne chamottenklei.
Fijne chamottenklei bevat kleine steentjes, onder de  0,2mm.
Je kunt er preciezer en gedetailleerder mee werken, dan met grove chamottenklei  0,5mm steentjes. Een nadeel is, dat het sneller knapt bij het bakken. Je moet  zorgvuldig werken en je beeld hol opbouwen, of dunwandig uithollen. De wanddikte moet overal gelijk zijn. Grote verschillen in wanddikte moet je beslist voorkomen.

Hier zie je Diky aan het werk met de poes. Ze bouwt hem op met worstjes klei. De boetseert ze zorgvuldig aan elkaar en bouwt zo het lichaam van de poes op. Je kunt het natuurlijk uit je hoofd doen, maar vaak zijn een paar plaatjes erg handig om bepaalde details te kunnen maken en de verhoudingen te bepalen. Een levend model is natuurlijk altijd beter. Je eigen kat boetseren is erg leuk en leerzaam.
Aan de buitenkant maakt Dicky de poes mooi glad en stelt de vorm nog wat bij. De klei mag niet te vers zijn, want dan stort de holle vorm makkelijk in. Een prop kranten erin helpt ter ondersteuning en neemt meteen vocht op.

De vorm van de poes is nu klaar, details als oren, neus, en pootjes vragen wat extra aandacht. Het laten kijken van de poes is nog het moeilijkst. Daarvoor moet je soms verschillende keren pupillen maken, door met een hout je in het oog te steken. Er ontstaat dan een donker plekje, hoe dat precies zit en waar het heen kijkt, laat de poes kijken.
Tenslotte ruwt Dicky de klei nog licht op om haartjes te suggereren.

De poes is nu klaar en moet drogen om gebakken te worden.
Het laten bakken van je werkstuk is altijd weer spannend, wanneer er lucht in de klei zit kan je werkstuk uit elkaar knappen. Ongelijke wanddikte zorgt voor te veel spanning tussen de delen en dat geeft scheuren.
Helaas heeft Dicky’s poes de oven niet overleeft.
Ik zal in een volgend stuk uitleggen waarom het mis ging.

Hoe maak ik een reliëf in klei?

Een reliëf  is een goed begin om ruimtelijk te leren denken.
Het is een soort tussenstap, tussen iets in het platte vlak en een ruimtelijk werkstuk.
Je begint met een plaat klei, die kun je rollen met een deegroller tussen twee stokje, zo krijg je een egale dikte. Je kunt het natuurlijk ook uit de hand doen dan krijgt het een organische vorm.
Je kunt het valk ook opbouwen uit stukjes klei die je aan elkaar maakt, zo kan er al een begin van een reliëf ontstaan.

wand tableau
Agnes heeft een wand tableau gemaakt met 3 figuren.

Agnes heeft een plak gerold uit de losse hand, hierdoor ontstaat dikte verschil, dat geeft een mooi levendig effect aan de huid.
Ze heeft vormen van klei op de plaat geplakt en er vormen uit gesneden en lijnen aangebracht. Zo krijg je goede diepte werking.
De schaduwen veranderen met de licht inval, dat maakt het werkstuk interessant.
Een ander voorbeeld is dit werk van Maria, ook twee hoofden, maar dan heel anders.

wandrelëf.
Twee figuren in klei, nog ongebakken, gekleurd met engobe.

Maria heeft hier twee figuren uitgebeeld, door vormen van een hoofd en lichaam op de kleiplaat aan te brengen. Ook de haren, neus en mond liggen hoger, de ogen zijn naar binnen gewerkt.
Ook hier werk de schaduw mee aan het effect van het eind resultaat.
Dat schaduw heel belangrijk is bij het suggereren van diepe en ruimtelijkheid zie je goed in een ander reliëf dat Maria heeft gemaakt. Dit abstracte wandreliëf is heel aantrekkelijk door de afwisseling van licht en donker.

reliëf van klei
vormen en structuren maken een bijzonder wandreliëf.

Om structuren aan te brengen in klei kun je allerlei hulpstukken en materiaal gebruiken. Je kunt er in prikken, overheen schrapen, in snijden. Je kunt er van alles in afrukken, zoals een sleutel, jutte, vitrage, gordijnstof, taartkleedjes, gaas, bladeren enz.  De mogelijkheden zijn eindeloos en experimenteren levert altijd verrassende dingen op.

 

 

 

Werken in notenhout.

Notenhout is bekent, omdat het door meubelmakers gebruikt wordt. Het is ook mooi hout voor beeldhouwers. In de zomer van 2015 is Dicky begonnen met een flink stuk.
Haar idee is om een ammoniet te hakken uit dit stuk hout. Eerst zagen we een breed stuk uit een stam die zich in tweeën splitst. Daarop wordt grof weg de vorm van de ammoniet getekend. Dan begint het hakken.
Ze begint er aan tijdens de workshop beeldhouwen bij Stip24
in Oostenrijk.
Een ammoniet of slakkenhuis is een prachtige vorm, het lijkt simpel, maar is erg moeilijk om te maken. Alles moet mooi rond en regelmatig van vorm worden. Dat is ook de belangrijkste opgave voor Dicky. De vorm moet mooi rond en regelmatig lopen.
In het hout zit een prachtige verkleuring, die na verloop van tijd steeds beter tevoorschijn komt. Maar ook heeft het hout een bepaalde groeirichting en structuur, die het bewerken soms erg lastig maken. Na heel wat uren cursus, bijna een jaar verder is het beeld eindelijk af.
Het is prachtig geworden, een mooie vorm, het kleur effect van het komen goed uit. En dat het niet helemaal symmetrisch is maakt het spannend en geeft de vorm beweging.
Notenhout kun je goed bewerken, het is matig hard. de kleur is grijs bruin, tot donkerbruin.