De cursisten van de beeldhouw- en boetseergroep laten zien wat ze de afgelopen jaren hebben gemaakt, geleerd en ontdekt.
Ze maken een tentoonstelling van hun werk op 25 en 26 Maart in Werkplaats Dijk 5, 6551 ZC in Weurt.
De expositie is beide dagen open van 13.00-17.00.
Tijdens de expositie is er één van hen aanwezig om uitleg te geven en vragen te beantwoorden.
Er zijn werken te zien van klei, brons, steen en hout.
De werkplaats is de smederij van Gerlinde Habekotté, zij is de docent van de groep.
De exposanten zijn: Rian Evers, Joke Nijman, Herman Onstenk, Dicky van der Veen, Agnes Lichtenberg en Maria Ligthart
Het boetseren van een gezicht is een van de moeilijkste onderdelen van het vak.
Ik ga nu niet precies uitleggen hoe het in zijn werk gaat, dat staat uitgebreid beschreven in een aantal boeken. De beste manier om het te leren is het zelf te doen.
Het gezicht van een zwemster.
Dicky boetseert een zwemster met een karakteristieke fantasie kop.
De neus en de mond zitten er al op, nu de ogen nog.
Als je rechts bent zal je merken, dat het maken van een rechter oog makkelijker is dan het linker. Vaak begin je er ook automatisch mee.
Bij het boetseren speelt je motoriek een grote rol. Handelingen aan je rechterkant gaan makkelijker en beter.
Voor links handige mensen is het net anders om.
Hou daar rekening mee, en werk aan beide kanten tegelijk, zo voor kom je, dat je heel erg je best moet doen, om het linker oog precies het zelfde te moeten maken, als het veel mooier gelukte rechter oog.
Dit geld in principe voor het hele beeld. Werk altijd overal in het zelfde stadium aan het beeld. Zodat niet een onderdeel al helemaal af is en de rest niet.
Een reliëf is een goed begin om ruimtelijk te leren denken.
Het is een soort tussenstap, tussen iets in het platte vlak en een ruimtelijk werkstuk.
Je begint met een plaat klei, die kun je rollen met een deegroller tussen twee stokje, zo krijg je een egale dikte. Je kunt het natuurlijk ook uit de hand doen dan krijgt het een organische vorm.
Je kunt het valk ook opbouwen uit stukjes klei die je aan elkaar maakt, zo kan er al een begin van een reliëf ontstaan.
Agnes heeft een wand tableau gemaakt met 3 figuren.
Agnes heeft een plak gerold uit de losse hand, hierdoor ontstaat dikte verschil, dat geeft een mooi levendig effect aan de huid.
Ze heeft vormen van klei op de plaat geplakt en er vormen uit gesneden en lijnen aangebracht. Zo krijg je goede diepte werking.
De schaduwen veranderen met de licht inval, dat maakt het werkstuk interessant.
Een ander voorbeeld is dit werk van Maria, ook twee hoofden, maar dan heel anders.
Twee figuren in klei, nog ongebakken, gekleurd met engobe.
Maria heeft hier twee figuren uitgebeeld, door vormen van een hoofd en lichaam op de kleiplaat aan te brengen. Ook de haren, neus en mond liggen hoger, de ogen zijn naar binnen gewerkt.
Ook hier werk de schaduw mee aan het effect van het eind resultaat.
Dat schaduw heel belangrijk is bij het suggereren van diepe en ruimtelijkheid zie je goed in een ander reliëf dat Maria heeft gemaakt. Dit abstracte wandreliëf is heel aantrekkelijk door de afwisseling van licht en donker.
vormen en structuren maken een bijzonder wandreliëf.
Om structuren aan te brengen in klei kun je allerlei hulpstukken en materiaal gebruiken. Je kunt er in prikken, overheen schrapen, in snijden. Je kunt er van alles in afrukken, zoals een sleutel, jutte, vitrage, gordijnstof, taartkleedjes, gaas, bladeren enz. De mogelijkheden zijn eindeloos en experimenteren levert altijd verrassende dingen op.
Het boetseren met klei is een fascinerende hobby. Klei is een materiaal dat zich makkelijk laat vervormen, maar dat is ook meteen een moeilijke eigenschap. Zelf omschrijf ik het wel eens als “slappe moder”.
Om cursisten te leren, hoe ze klei naar hun hand kunnen zetten geef ik aan het begin van de cursus een aantal opdrachten. Eén ervan is het maken van een fantasie vrucht, die vol spanning staat, van sap en rijpheid.
De vrucht wordt opgebouwd met rolletjes klei, op deze manier word hij hol. Je leert zo spelen met de wanddikte en het sturen van de vorm. Je moet het als het ware letterlijk in je vingers krijgen.
Omdat een klei vorm eigenlijk de neiging heeft in elkaar te zakken, is de uitdaging van deze opdracht: de spanning erin te houden.
De vrucht moet er mooi en smakelijk uitzien, fris en vers.
Dat is geen makkelijke opgave en lukt niet altijd even goed.
Spanning brengen in een geboetseerde vorm, is iets wat je moet leren, naar verloop van tijd krijg je het beter onder de knie en leer je waar je op moet letten.
Het glazuren van klei wordt het mooist in een spuitkabine. Je brengt dan de glazuur op met een glazuur spuit. Je kunt het vergelijken met het spuiten van een auto na schade.
Als hobbyist beschik je meestal niet over dergelijke apparatuur.
Het opbrengen van glazuur met een kwast gaat ook prima. Het resultaat is iets minder strak, dan met een glazuur spuit.
Je moet wel precies te werk gaan en niet te veel kwasten, zoals met verf, maar het er opleggen. De droge biscuit gebakken klei pakt het glazuur makkelijk aan.
Detail beeld Marja
Dit is een mooi voorbeeld van een rode glazuur.
Er zijn heel veel soorten en kleuren glazuur. die kun je nooit allemaal op voorraad hebben.
In gespecialiseerde winkels kun je ze kopen.
Het is soms goed om eerst een proefje te maken op een stuk klei, met de klei die je als ondergrond hebt. Dit proefstukje kun je bewaren, goed vastleggen wat het is, dan kun je het later altijd weer gebruiken als je een nieuw glazuur moet kiezen.
Het beeld van Marja is geglazuurd met rode, transparante en zwarte glazuur.
Hier wordt het beeld mooi glad gemaakt voor het kan drogen.Heet eindresultaat is een mooie rode vrouw
Voor het maken van een goed beeld is vaak onderzoek en studie nodig.
Marja werkt aan haar beeld.
Boeken kunnen daarbij helpen. Je werkt b.v. zoals Marja aan een dame met lange benen.
Voor het boven lijf gebruikt ze een modelstudie boek “Anatomie voor de kunstenaar” van Sarah Simblet. Dit is een prachtig boek met mooie foto’s en tekeningen. Ze vind erin wat ze zoekt, de opbouw van een arm, de elle boog, de spieren en details over de vormen.
Wanneer je een mensfiguur wilt maken is b.v. dit boek erg leerzaam en plezierig. Het is in het Nederlands te koop, maar dan erg duur. In het Engels en Duits stukken voordeliger.
Anatomie boek
Een voorbeeld uit het boek
Het meeste leer je natuurlijk van werken met een model, maar dat is niet altijd mogelijk. Je kunt ook naar jezelf kijken, knijpen en voelen, hoe het in elkaar zit. Het is handig als je iets begrijpt van de opbouw van het menselijk lichaam en de consequenties voor de vorm.
Klei is een prachtig materiaal om je ideeën in uit te drukken. Je kunt je fantasie er helemaal in uit leven.
Sacha maakt hier een deftige ietwat hooghartige dame. Het werkt goed om vormen te overdrijven, de grote handen, het geprononceerde achterwerk, de neus in de wind en natuurlijk hoort er een hoed bij.
De parelketting is nog in de maak.
Het beeld is hol opgebouwd met worstjes klei.
De eerst opdracht, die ik altijd geef is een vrucht maken opgebouwd van worstjes klei. Je leert zo het materiaal kennen en hoe je een holle vorm kunt opbouwen. Als je het principe eenmaal beheerst kun je er eindeloos mee variëren.
Veel vormen mogelijk
Herman heeft zijn vogeltjes een kleur gegeven
Toren van klei
Hier blijven de worstjes zichtbaar.
Wanneer je een beeld als deze dame maakt, moet ze altijd hol zijn. Een te groot massief volume aan klei knapt in de oven tijdens het bakken.
Dat dit beeld niet helemaal realistisch is vergroot in dit geval de uitdrukkingskracht.
Marja heeft een mooie combinatie gemaakt van twee vormen.
Het zijn twee golven met twee hoofden. De vormen zijn gemaakt van zwart bakkende chamotteklei. Het ene stel is geglazuurd met rode glazuur. Het andere stel met blauwe glazuur, dat na het opbrengen is weggewassen. Zo krijg je een heel ander effect en komt de zwart bakkende klei weer te voorschijn.
Er is mooi en secuur gewerkt, de vormen en de randen zijn strak.
IJsvogel van klei met engobe en transparant glazuur.
Klei heeft van zich zelf een kleur, roodbakken, wit bakkend, of zwart bakkend. De kleur variaties kunnen van spierwit tot steenrood, via bruin naar pikzwart zijn. De kleuren die je hier ziet zijn ontstaan door klei slip, dat noemen we engobe.
De glans laag ontstaat door transparant glazuur.
Klei slip geeft wel kleur maar geen glans.
Vorig jaar hebben een aantal cursiten hun werkstukken van was in brons gegoten. Het afwerken van de beelden kost nog veel tijd. Je moet ze ontdoen van bramen en ander vuil. Als ze mooi schoon zijn kun je ze patineren.
Maria heeft haar stoelen gepatineerd met zwavellever, dit geeft een mooie zwarte kleur. Het voordeel van zwavellever is dat het koud kan, geen gedoe met branders. Tenslotte doe je een beetje boenwas op het beeld daardoor gaat het licht glanzen.
‘
Ruimtelijk werken, beeldhouwen in hout, smeden, boetseren, creatieve cursussen
